🐴 Tajga Sąsiaduje Od Północy Ze Strefą

12. Tajga a tundra Oblasti mezi 50. a 70. stupněm navazují na oblast 12. Tajga a tundra Oblasti mezi 50. a 70. stupněm navazují na oblast stepí a lesů mírného pásu. S ohledem na rozložení pevnin a oceánů najdeme tyto oblasti ve větším měřítku pouze na_____polokouli. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany tundrą, a na południu z lasami liściastymi albo ze strefą stepową. Tundrę tworzą bezleśne zbiorowiska roślinności w zimnym klimacie strefy arktycznej i subarktycznej. V Eurasii jde ze severní Evropy, Ruska a prochází severním Uralem do Asie. Rozkládá se přes Sibiř (Rusko) na východ, ostrovy Sachalin (Rusko) a severní Japonsko. Vlastnosti tajgy - Biome a jeho království. Tajga tvoří biom, který se rozprostírá v širokém pásu na sever od celé zemské masy severní polokoule. Przedmioty dozwolone i podlegające ograniczeniom na pokładzie i w bagażu rejestrowanym. Dozwolone płyny. Wnoszenie płynów, aerozoli oraz żeli do strefy podwyższonego bezpieczeństwa oraz do samolotu podlega kontroli zgodnie z aktualnie obowiązującymi wymogami bezpieczeństwa UE. Czeladź leży w północno-wschodniej części województwa śląskiego, w obszarze miast składających się na Aglomerację Katowicką (Górnośląski Okręg Przemysłowy). Powierzchnia miasta wynosi ok. 1640 ha, a liczba mieszkańców wynosi ok. 33 500 (dane z 2010 r.). Miasto sąsiaduje od północy i wschodu z Będzinem, od południowego Ej wyjasnijcie znaczenia prosze to na jutro : :( :* *poruszyć niebo i zimię *sprowadzić kogos na ziemię *ziemia usuwa sie komus spod nóg *wszelkie znaki na niebie i ziemi *sól ziemi prosze dam naj <3. Question from @Matik1234567890 - Szkoła podstawowa - Polski lasy iglaste, które występują w północnej części Azji (Syberia, Sachalin, Kamczatka) i Ameryki Północnej (Alaska i Kanada), Europy (Półwysep Skandynawski, Kare… Tajga to borealne lasy szpilkowe występujące w północnej części Ameryki Północnej (Kanada), Europy oraz Azji w obrębie klimatu umiarkowanego chłodnego. Tajgę w większości porastają lasy szpilkowe oraz w niewielkim stopniu lasy liściaste. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany lasotundrą z tundrą a na południu z Hasło do krzyżówki „sąsiaduje ze Stanami Zjednoczonymi” w słowniku szaradzisty. W naszym słowniku szaradzisty dla wyrażenia sąsiaduje ze Stanami Zjednoczonymi znajduje się tylko 1 odpowiedź do krzyżówki. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. IQLrHsM. Presentation Creator Create stunning presentation online in just 3 steps. Pro Get powerful tools for managing your contents. Login Upload Download Skip this Video Loading SlideShow in 5 Seconds.. TAJGA PowerPoint Presentation TAJGA. Tajga, borealne lasy iglaste. Uploaded on Sep 23, 2014 Download PresentationTAJGA - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - E N D - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Presentation Transcript TAJGATajga, borealne lasy iglaste Lasy szpilkowe występujące w północnej części Azji (Syberia, Sachalin, Kamczatka, Hokkaido) oraz Ameryki Północnej (Alaska i Kanada), Europy (Półwysep Skandynawski, Karelia, północno-wschodnia część Niziny Wschodnioeuropejskiej ), w obrębie klimatu umiarkowanego chłodnego na półkuli północnej. Termin "tajga" stosowany bywa w odniesieniu do całej formacji roślinnej na wszystkich kontynentach lub tylko dla lasów borealnych Eurazji. W takim ujęciu lasy Ameryki Północnej określane są mianem borealnego lasu iglastego. Tajgę w większości porastają lasy iglaste oraz, w niewielkim stopniu, lasy liściaste. Gatunki liściaste są częstsze na obrzeżach lasów, pożarzyskach, nad brzegami rzek i na bagnach. Większy udział gatunków liściastych daje się zauważyć także na obszarach przymorskich, gdzie klimat jest znacznie łagodniejszy. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany lasotundrą z tundrą, a na południu z lasami liściastymi albo ze strefą stepową. Dosyć rozległy obszar Europy Środkowej i Wschodniej zajmuje boreo-nemoralna strefa przejściowa, charakteryzująca się mozaikowatością formacji leśnych. Strefa ta ciągnie się od południowej Szwecji, poprzez kraje nadbałtyckie, aż po góry Uralu. W jej południowych rejonach przeważają lasy liściaste, natomiast na północy dominują lasy iglaste. W rejonie zachodnim, gdzie występują lepsze gleby, występują głównie drzewostany dębowe z domieszką buka. W Europie Wschodniej dominującą rolę w składzie lasów borealnych odgrywa natomiast sosna. Podobnie mieszany charakter mają formacje na Dalekim Wschodzie. W zachodniej części Ameryki Północnej borealne lasy iglaste przechodzą w iglaste lasy górskie lub nadmorskie (deszczowe lasy strefy umiarkowanej). W uproszczonych klasyfikacjach formacji roślinnych wszystkie te lasy iglaste bywają łączone jako jeden biom, mimo znacznych różnic klimatycznych. Tajga Euroazji rozciąga się 9000 km z zachodu na wschód, od półwyspu Skandynawskiego do Oceanu Spokojnego. Występuje tam krótkie, ciepłe lato i długa, mroźna, śnieżna zima. W większej części strefy lasów iglastych występuje wieczna zmarzlina. Grunt jest bardzo głęboko zamarznięty i tylko latem rozmraża się na głębokość 1 m. Wieczna zmarzlina uniemożliwia odpływanie wód opadowych, co sprzyja tworzeniu się rozległych obszarów krajobrazu; Lasy wielogatunkowe, lasy jednogatunkowe, lasy iglaste, wieczna zmarzlina, obszary bagienne, jeziora polodowcowe. Wyróżnić można dwa typy tajgi eurazjatyckiej: tajgę ciemną – występuje głównie w Europie i Zachodniej Syberii, ale także wyspowo na obszarze całej Syberii. Budowana jest przez gatunki wyższe, rosnące gęściej (świerk syberyjski, jodła syberyjska, limba syberyjska), ma stosunkowo bogate runo krzewinkowe, tajgę jasną – występuje we Wschodniej Syberii i północnej Europie. Budowana jest przez gatunki niższe, rosnące rzadziej (modrzew dahurski, sosna zwyczajna), runo ma ubogie, chrobotkowe. Na fizjonomię i ekologię roślinności tajgi duży wpływ mają naturalne zaburzenia (wiatrołomy, pożary, powodzie), gdyż wiele gatunków drzew, zwłaszcza tajgi jasnej, wykazuje cechy pirofityczne – np. posiada grubą, łuszczącą się korkową tajgi występującej na świecie; Tajga na Alasce Tajga europy Tajga w Kanadzie Tajga na SyberiiFauna Tajgi; W ciągu krótkiego lata w lasach tajgi pojawiają się duże ilości komarów. Poza wieloma gatunkami owadów żyją tam także liczne ptaki: sikory, jemiołuszki, głuszce, krogulce i jastrzębie. Niektóre z nich, np. jemiołuszki, uciekają przed zimą, odlatując na południe, do strefy lasów liściastych. Na obszarze tajgi spotyka się wędrujące stada reniferów. Występuje tam także wiele innych gatunków ssaków, takich jak łosie, łasice, gronostaje, wiewiórki, rosomaki, borsuki, rysie, lisy, wilki, niedźwiedzie i kuny. Niektóre z nich, np. rosomaki i niedźwiedzie brunatne, na okres zimy zapadają w stan odrętwienia. Głuszec Jastrząb Renifer Łoś Gronostaj Rosomak Niedźwiedź brunatny WilkFlora Tajgi; Na obszarach tajgi rosną głównie drzewa iglaste: świerki, sosny, sosny limby, jodły syberyjskie, modrzewie, lecz także – najczęściej drobnolistne – liściaste: brzozy, osiki, olsze, jarzęby. Drzewa szpilkowe są bardzo dobrze przystosowane do panujących tu warunków klimatycznych. Mogą rosnąć aż do tych obszarów, na których zaledwie przez 30 dni w roku średnia temperatura przekracza 10 °C, a w dwóch następnych miesiącach nie ma mrozu. Gruba, woskowa okrywa szpilek chroni je przed mrozami. Drzewostany w borealnej strefie lasów iglastych półkuli północnej są z reguły jednowarstwowe, zwarte, ciemne, albo też zbudowane dość luźno. Im dalej na północ, tym są one bardziej luźne i bardziej ubogie gatunkowo. Luźna forma tych lasów związana jest przede wszystkim ze zmianą pokroju koron drzew, które na tych szerokościach geograficznych są węższe, bardziej strzeliste. Ma to swoje ekologiczne uzasadnienie, gdyż wąskie i wysokie korony pozwalają na lepsze wykorzystanie promieni słonecznych podczas niskiego położenia słońca. Takie, a nie inne ukształtowanie koron drzew nie powoduje także szkód okiścią śnieżną. Warstwa krzewów w borealnych lasach iglastych jest bardzo słabo wykształcona. Składają się na nią przeważnie pojedyncze egzemplarze młodych drzewek, ale najczęściej reprezentowany jest jałowiec. W runie występują liczne gatunki grzybów, mszaków, mchów oraz rośliny z rodziny wrzosowatych: borówka, żurawina błotna, klimatu Tajga leży w klimacie strefy umiarkowanej chłodnej. Cechą charakterystyczną tej strefy jest okres krótkiego, ale chłodnego lata oraz okres długiej, mroźnej zimy. Średnia temperatura miesięczna w lipcu waha się w granicach od 10 - 20 stopni Celsjusza, zima temperatura średnia miesięczna może spadać do wartości -10 do -50 stopni Celsjusza. Zimne powietrze arktyczne z północy jest czynnikiem warunkującym taki duży spadek temperatur i długie mrozy. Cecha charakterystyczna gleby tajgi jest występowanie wiecznej zmarzliny - głębokie przemarzniecie gruntu powoduje słabą eksploatacje tego terenu pod zabudowę. Rozmarznięciu ulega jedynie zewnętrzna warstwa o grubości 1 metra, czyli warstwa czynna - wtedy to powstaje niezliczona ilość błota, domy muszą być budowane na palach by nie zapadły się w te błoto i nie uległy zniszczeniu. Zamarznięty grunt uniemożliwia infiltracje wody do podłoża, co wiąże się z jej zaleganiem na powierzchni - taka jest przyczyna tworzenia się rozległych bagien na obszarze gospodarczy; Chłodny klimat panujący w tym rejonie kuli ziemskiej nie sprzyja osadnictwu ani egzystencji ludności. W związku z tym obszar ten jest jeszcze słabo zurbanizowany. Największy dochód ludności dostarcza wyrąb drewna - to stąd czerpany jest materiał do produkcji papieru na całym globie ziemskim. Głównie jest on sprowadzany z Syberii, - czyli północnej części Rosji. Syberia słynie również dziś z eksploatacji bogatych złóż ropy naftowej, węgla, złota i rud metali. Tylko ten obszar charakteryzuje się ogromnym udziałem terenów zurbanizowanych o specjalizacji przemysłowej. Mimo to zachowało się jeszcze wiele nieprzebytych i niepoznanych przez człowieka połaci lasów, które są ostoją zwierząt i roślin syberyjskich. Drugim środkiem dochodu jest również łowiectwo. Ofiarą tego staje się duża liczba gronostajów, lisów i innych zwierząt futerkowych, głownie w Kanadzie i na Alasce. Jest to bardzo szkodliwe i zagraża przeżyciu wielu gatunków tajgi; Zespół gleb strefowych pasa umiarkowanego chłodnego (borealnego); dzielą się na 2 podzespoły: marzłociowe (na które decydujący wpływ ma dość płytko zalegająca wieczna zmarzlina) i bezmarzłociowe (wieczna zmarzlina jest położona głębiej); występują w północnej Eurazji, północnej części Ameryki Północnej i południowej części Ameryki Południowej; w większości są pokryte borealnymi lasami iglastymi (tajga). Strefa borealna to szeroka, okołobiegunowa strefa roślinności znajdująca się w północnych szerokościach geograficznych i tworząca największy na świecie i najbardziej znaczący obszar biogeoklimatyczny. Ze względu na fakt, że obszary borealne zdominowane są przez lasy, strefa ta często określana jest mianem lasów borealnych w Ameryce Północnej oraz tajgi w Rosji. Poza lasami, strefa borealna obejmuje również jeziora, rzeki, tereny podmokłe jak również naturalne obszary bezdrzewne (obszary wysokogórskie, wrzosowiska na terenach przybrzeżnych oraz łąki na terenach suchych). Nie ma porównywalnej strefy borealnej w południowej części naszego globu, prawdopodobnie ze względu na brak wystarczającej ilości stałego lądu o odpowiednim klimacie. Niskie temperatury na półkuli południowej łagodzone są przez bliskość morza – w przeciwieństwie do obszarów na półkuli północnej, większość gruntów na wysokich południowych szerokościach geograficznych jest stosunkowo blisko oceanu, ponadto, cyrkulacja wód oceanicznych na półkuli południowej nie jest blokowana przez kontynentalne masy lądowe w takim samym stopniu jak dzieje się to na półkuli północnej. Warto wspomnieć, że lasy szpilkowe podobne do tajgi, istnieją również na niektórych obszarach o biomach wysokogórskich, np. borealne lasy wzdłuż Appalachów we wschodniej części Ameryki Północnej. Autor zdjęcia: Olga Kruglova [ ( Klimat panujący w tajdze jest zimny – średnia temperatura roczna wynosi od +5 do -5˚C (latem od 10 do 20˚C, a zimą od –10 do –50˚C). Opady wahają się na poziomie od 20 do 200cm rocznie. Oczywiście większość opadów przyjmuje formę śniegu. Zima jest bardzo zimna i długa, podczas gdy lato jest stosunkowo krótkie i chłodne. Rosyjskie słowo „tajga” (ros. тайга) charakteryzuje bagienną naturę lasów i łąk w lecie, które znajdują się na południe od tundry oraz na północ od lasów liściastych i łąk. Wiosenne topnienie śniegu, niskie temperatury gruntu (wieczna zmarzlina) oraz niewielkie parowanie latem prowadzą do wysokiej wilgotności gleby w okresie wegetacji. Dostępność wody oraz bardzo długie dni na północnych szerokościach geograficznych podczas krótkiego lata są przyczyną gwałtownego rozwoju roślin. Należy jednak pamiętać, że ten intensywny okres wegetacji w tajdze trwa zaledwie 3 miesiące. W tajdze znajdziemy wiele gatunków roślin jednak najbardziej rozpowszechnione są odporne na niskie temperatury drzewa iglaste, głównie jodły i sosny, ale również świerki, modrzewie oraz choiny (Tsuga). Wszystkie te gatunki produkują szyszki, które bezpiecznie przechowują nasiona do momentu ich otwarcia podczas upadku z dużej wysokości, w trakcie żerowania ptaków lub poprzez pożar. Drzewa szpilkowe łatwo zrzucają śnieg i zachowują igły przez zimę (z wyjątkiem modrzewia). Igły z kolei są dobrze przystosowane do surowych warunków: gruba woskowa powłoka oraz mała powierzchnia opierają się zimnym temperaturom i minimalizują straty wody, tak istotnej nawet na bagnistych obszarach tajgi, gdzie woda przez większą część roku jest zamrożona. Przystosowania te sprawiają, że nawet w chłodnych warunkach, gdy temperatura wzrasta powyżej zera, fotosynteza może zachodzić w ciągu dnia. Rośliny szerokolistne zazwyczaj tracą liście na początku przymrozków a okres ich wegetacji jest znacznie krótszy niż drzew iglastych. Przewaga, którą uzyskują w ten sposób drzewa iglaste pozwoliła im zdominować borealny obszar klimatyczny. Ze względu na dominację drzew iglastych, opadłe igliwie zakwasza glebę i zmniejsza szybkość rozkładu na dnie poszycia lasu. To z kolei zmniejsza dostępność składników odżywczych z gleby i zaostrza konkurencję roślin. Doprowadziło to do powszechnej mikoryzy. W runie tajgi znaleźć możemy borówki, żurawinę błotną, jagody, grzyby, mchy i mszaki. Autor zdjęcia: Tatiana Bulyonkova [ ( Tajga zapewnia schronienie dla różnorodnej fauny: wielu gatunkom ptaków, szerokiej gamie ssaków, owadów, grzybów i mikroorganizmów. Wśród charakterystycznych gatunków zwierząt zamieszkujących lasy borealne znaleźć możemy tygrysa syberyjskiego (amurskiego), rysia rudego, niedźwiedzia, lisa, wilka, rosomaka, borsuka oraz łasicowate (kuny, gronostaje, łasice). Zwierzęta roślinożerne to głównie rodzina jeleniowatych (łosie), ssaki nadrzewne (wiewiórki) i naziemne (zające, gryzonie). Zwierzęta te przystosowane są do życia w głębokim śniegu – posiadają gęste futra i stosunkowo duże włochate łapy. Niektóre zdobywają pożywienie i schronienie w wykopanych w śniegu tunelach, a niektóre migrują z nadejściem zimy. Nie dość, że borealne lasy są rezerwuarem utrzymującym różnorodność biologiczną i genetyczną, stanowią również olbrzymi magazyn węgla, oczyszczają wodę i powietrze oraz pomagają regulować klimat regionalny i globalny. Zapewniają również pożywienie oraz odnawialne surowe materiały wykorzystywane przez ludzi. Poza oczywistym przemysłem drzewnym, lasy są źródłem licznych cennych ziół, leczniczych krzewów oraz leśnych owoców, które obecnie są jedną z najszybciej rozwijających się eksportowych gałęzi przemysłu leśnego. Autor zdjęcia: Borya [ ( Jak wszystkie inne cenne ekosystemy, również tajga jest zagrożona – głównie przez działalność człowieka (eksploatacja paliw kopalnianych, wylesianie oraz zatapianie) oraz przez zmiany klimatyczne (postępujące globalne ocieplenie). Jakkolwiek nie spojrzeć, jej przyszłość nie wygląda optymistycznie. Tundra Tundra (fin. łysa góra) – bezleśne zbiorowisko roślinności w zimnym klimacie strefy arktycznej i subarktycznej. Charakteryzuje się występowaniem gleb tundrowych, stale zamarzniętym podglebiem i bardzo niską pokrywą roślinną, zdominowaną przez mchy i porosty. Wyróżnia się 4 podstawowe typy tundry (w kolejności z południa na północ): lasotundra, tundra krzewinkowa, tundra mszysto-porostowa, tundra arktyczna. Na obszarach górskich ponadto występuje tundra górska. Tajga Tajga, borealne lasy iglaste – lasy szpilkowe występujące w północnej części Azji (Syberia, Sachalin, Kamczatka, Hokkaido) oraz Ameryki Północnej (Alaska i Kanada), Europy (Półwysep Skandynawski, Karelia, północno-wschodnia część Niziny Wschodnioeuropejskiej), w obrębie klimatu umiarkowanego chłodnego na półkuli północnej. Termin "tajga" stosowany bywa w odniesieniu do całej formacji roślinnej na wszystkich kontynentach lub tylko dla lasów borealnych Eurazji. W takim ujęciu lasy Ameryki Północnej określane są mianem borealnego lasu iglastego[1]. Tajgę w większości porastają lasy iglaste oraz, w niewielkim stopniu, lasy liściaste. Gatunki liściaste są częstsze na obrzeżach lasów, pożarzyskach, nad brzegami rzek i na bagnach. Większy udział gatunków liściastych daje się zauważyć także na obszarach przymorskich, gdzie klimat jest znacznie łagodniejszy. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany lasotundrą z tundrą, a na południu z lasami liściastymi albo ze strefą stepową. Dosyć rozległy obszar Europy Środkowej i Wschodniej zajmuje boreo-nemoralna strefa przejściowa, charakteryzująca się mozaikowatością formacji leśnych. Strefa ta ciągnie się od południowej Szwecji, poprzez kraje nadbałtyckie, aż po góry Uralu. W jej południowych rejonach przeważają lasy liściaste, natomiast na północy dominują lasy iglaste. W rejonie zachodnim, gdzie występują lepsze gleby, występują głównie drzewostany dębowe z domieszką buka. W Europie Wschodniej dominującą rolę w składzie lasów borealnych odgrywa natomiast sosna. Podobnie mieszany charakter mają formacje na Dalekim Wschodzie. W zachodniej części Ameryki Północnej borealne lasy iglaste przechodzą w iglaste lasy górskie lub nadmorskie (deszczowe lasy strefy umiarkowanej). W uproszczonych klasyfikacjach formacji roślinnych wszystkie te lasy iglaste bywają łączone jako jeden biom, mimo znacznych różnic klimatycznych. Tajga Eurazji rozciąga się 9000 km z zachodu na wschód, od półwyspu Skandynawskiego do Oceanu Spokojnego. Występuje tam krótkie, ciepłe lato i długa, mroźna, śnieżna zima. W większej części strefy lasów iglastych występuje wieczna zmarzlina. Grunt jest bardzo głęboko zamarznięty i tylko latem rozmraża się na głębokość 1 m. Wieczna zmarzlina uniemożliwia odpływanie wód opadowych, co sprzyja tworzeniu się rozległych obszarów bagiennych. Stepy Step (z ukr.[1] степ) – równina pozbawiona drzew, rzek i jezior. Step przypomina pod tym względem prerię, z tą różnicą, że preria jest z reguły zdominowana przez wysokie trawy, a step może być obszarem półpustynnym lub pokrytym trawą i krzewami (czasem w zależności od pór roku). Występuje w warunkach klimatu umiarkowanego z gorącym, suchym latem. lasy liściaste Las liściasty - ekosystem leśny z udziałem przede wszystkim drzew liściastych. Charakter lasu liściastego zmienia się w zależności od regionu geograficznego i liściaste zrzucające liście na zimę spotyka się w strefie umiarkowanej, z wyraźnie zaznaczoną sezonowością i temperaturach poniżej zera w zimie i powyżej 12 °C w lecie. Las liściasty strefy umiarkowanej charakteryzuje się stosunkowo bogatym runem, które rozwija się na wiosnę, gdy drzewa nie mają liści i światło może bez trudu penetrować głębsze warstwy lasu. szerokolistny las liściasty strefy subtropikalnej występuje w strefie, w której nie ma wyraźnych różnic między latem i zimą. Roślinność stanowią dęby Quercus virens, a także tamaryndowce, magnolie, palmy, pnącza i storczykowate. wilgotny las tropikalny strefy okołorównikowej charakteryzuje duża ilość opadów i ogromna różnorodność gatunkowa. Lasy te rosną w dorzeczach wielkich rzek tej strefy, takich jak Orinoko, Kongo, Zambezi, a także na Borneo i Nowej Gwinei. Drzewa wilgotnego lasu tropikalnego są wiecznie zielone i wysokie. W obrębie lasów liściastych strefy umiarkowanej wyróżnia się typy siedliskowe zależnie od składu gatunkowego oraz warunków wilgotności gleby i jej żyzności. W Polsce wykształcają się:buczyna (las bukowy, bukowina) - las z dużym udziałem buka, grąd - żyzny las wielogatunkowy z lipą, grabem, klonem i innymi gatunkami drzew liściastych, łęg - las okresowo zalewany z olszą, wierzbą, topolą, zwykle porastający brzegi rzek i potoków, ols (oles, olszyna) - typ siedliskowy lasu mieszanego z przewagą olszy w drzewostanie, niekiedy jesionu lub świerku, występuje na glebach podmokłych, głównie bagiennych, bór mieszany ( świeży, wilgotny, bagienny) z dębem i sosną oraz niewielką domieszką innych drzew. Strefa Śródziemnomorska W strefie śródziemnomorskiej występują dwie pory roku:gorące i suche lato łagodna i wilgotna zima Latem nad Morze Śródziemne napływa ciepłe i suche powietrze zwrotnikowe znad Sahary. Jest wtedy sucho i upalnie. Zimą wilgotne powietrze z zachodu przynosi opady deszczu, a w górach - śniegu. Zima jest bardzo łagodna i temperatura nie spada poniżej 10 °C. Największe opady deszczu występują od listopada do kwietnia. Nie ma klimatycznej zimy. Strefa śródziemnomorska zajmuje najmniejszą powierzchnię ze wszystkich stref geograficznych. Podobne warunki jak na wybrzeżach Morza Śródziemnego panują również na niewielkich obszarach na czterech innych kontynentach: na zachodzie Ameryki Północnej i Południowej oraz na południu Australii i Afryki.

tajga sąsiaduje od północy ze strefą